Les 13 was die van de pralines.
Van de rum, marsepeinen en caramelpralines.
Maar vooral die van 'die van ons',
de ijspralines dus.
Het was de koude les
die van in dat andere lokaal,
bibberen en sidderen deden we daar.
Met bibberfoto's als bewijsmateriaal.
Het was de les van de vullingen leren maken,
van knoeien en kwellingen.
Van mopperen en grommelen,
want module chocolade was tot nu toe pijs en vree.
Piece of cake.
Tot zover dus.
Les 12 was die waar onze chocolade-meester die normaal onze bak-meester is maar feitelijk toch een chocolade-meneer is die gewoon bakles moet geven, eens erg hard met onze beteuterde snoeten moest lachen toen we beseften dat we met bakken nog wat kunnen knoeien, maar chocolade... das juist, of das niet juist.
Les 12 was die van de ijspralines.
Die ook zonder dat ze de diepvries hadden gezien vreed lekker waren.
Het was die les...
dat we beseften dat we vanaf nu nooit meer *hap-slik-binnen* een praline kunnen eten.
Je werd door mij genomineerd voor de Liebster Award! Neem snel een kijkje op http://gietjes.blogspot.be/2014/04/genomineerd-voor-de-liebster-award.html!
BeantwoordenVerwijderen